Przez trzy dekady John Farrow był jednym z najsłynniejszych Australijczyków w Hollywood, obok aktora
Errola Flynna i projektanta kostiumów
Orry-Kelly’ego. Nakręcił blisko 50 filmów, był nominowany do Oscara za reżyserię, otrzymał statuetkę za scenariusz. Żeglował po Pacyfiku, pisał książki, zdobywał papieskie odznaczenia, kochał przygody i kobiety - romansował m.in. z
Dolores del Rio,
Avą Gardner i
Dianą Churchill. Wśród jego potomstwa jest aktorka
Mia Farrow, zaś o innej jego córce
Beatlesi nagrali utwór "Dear Prudence".
Urodził się w Sydney w 1904 roku, dorastał w dzielnicy Marrickville. Wychowywała go ciotka, jako że matka Johna zmarła w szpitalu psychiatrycznym, gdy miał trzy lata. Mając lat 14 wyruszył w morze na statku handlowym, odwiedził m.in. Fidżi, Hawaje i Guam. Po czterech latach opuścił pokład bez zezwolenia w San Francisco, gdzie rozpoczął pracę jako aktor i portrecista. Do Hollywood trafił w 1927 roku, tworzył karty z dialogami do niemych filmów dla DeMille Productions.
Do Fabryki Snów zawitał po spotkaniu z reżyserem
Johnem Hustonem. Pewnego wieczoru, gdy jeden z teatrów zamierzał odwołać spektakl z powodu choroby głównego aktora, Farrow wstał z miejsca i zaoferował swoje zastępstwo. Na widowni siedział także
Huston, który był tak zachwycony Hamletem z australijskim akcentem, a przy tym recytowanym całkowicie z pamięci, że zaprosił Farrowa do Hollywood.
Na miejscu Australijczyk zmyślił swoją edukację - mówił, że uczęszczał do Newington College w Sydney, Winchester College w Anglii oraz uczelni wojskowej w Annapolis w Ameryce. Wcześniej zdobył niewielkie uznanie jako poeta i autor opowiadań, pisał już w czasach pracy marynarza. Scenariopisarstwem zainteresował się, gdy podczas jednej z wypraw na Południowym Pacyfiku spotkał
Roberta J. Flaherty’ego.
Karierę w świecie kina rozwijał jako konsultant ds. scenariuszy i doradca techniczny, sprzedawał też studiom swoje opowieści o przygodach i morskich podróżach. Wkrótce pisał scenariusze dla wytwórni Warner Bros., Paramount, United Artists, RKO i MGM. Na początku lat 30. opracował słownik angielsko-francusko-tahitański, napisał też swoją drugą powieść. Kolejne scenariusze tworzył w Anglii i Francji, gdzie był również asystentem reżysera
G. W. Pabsta na planie "
Don Kiszota", po czym ponownie odwiedził Tahiti.
Z powrotem w Ameryce udało mu się uniknąć aresztowania za naruszenie przepisów dotyczących wizy. W toku akcji zwalczania nielegalnych imigrantów w przemyśle filmowym odkryto, iż Farrow przy wjeździe do USA podawał się za urzędnika konsularnego Rumunii. Choć groziła mu deportacja, dostał pięć lat w zawieszeniu i ostatecznie został uniewinniony w następnym roku.
W 1937 debiutował jako reżyser filmem "
Men in Exile". Następnie wyruszył do Europy wraz z żoną
Maureen O’Sullivan - ona kręciła "
Jankesa w Oksfordzie", on prowadził wykłady na temat katolickiego misjonarza Ojca Damiana, o którym napisał książkę (wtedy też otrzymał order z rąk papieża Piusa XI). Z powrotem w Hollywood reżyserował filmy klasy B dla Warner Bros., pracował m.in. z
Borisem Karloffem,
Ann Sheridan i
Kay Francis. Przerwał swój kontrakt na kilka miesięcy, aby ukończyć kolejną książkę (także przez spór odnośnie scenariusza do "
Women in the Wind").
Pracę reżysera kontynuował w szeregach RKO, tworząc kasowe tytuły "
Święty powraca" i "
Five Came Back". Mimo sukcesów w życiu zawodowym i prywatnym (po raz pierwszy został ojcem), Farrow czuł olbrzymią potrzebę bycia zaangażowanym podczas II wojny światowej. W tym celu udał się w 1939 do Vancouver, gdzie wstąpił do kanadyjskiej marynarki wojennej. Wkrótce został mianowany porucznikiem i przydzielony do służby w jednostce kontroli informacji. Pracował przy patrolach do zwalczania okrętów podwodnych.
W 1941 został wypożyczony do brytyjskiej Królewskiej Marynarki Wojennej i wysłany do bazy morskiej na Trynidadzie, gdzie służył jako asystent starszego oficera. Pod koniec roku zachorował na tyfus i wrócił do kwatery głównej w Ottawie. Wojsko opuścił jako inwalida ze stopniem komandora porucznika, nadal pozostając w rezerwie. Jego stan był poważny, jednak powrócił do zdrowia dzięki opiece małżonki. Przez chorobę nie mógł już wrócić do czynnej służby. Za to drzwi wytwórni Paramount stały przed nim otworem – ówczesny szef produkcji
Buddy G. DeSylva był pod wrażeniem filmu "
Five Came Back" i zaoferował reżyserowi kontrakt. Od tej pory Farrow kręcił już tylko filmy klasy A.
Zaczął jednym z największych przebojów roku, "
Wake Island", zdobywając nominację do Oscara za najlepszą reżyserię. Popularnością cieszyły się także "
Komandosi atakują o świcie", "
Chiny", "
Two Years Before the Mast", "
Calcutta" i "
Kalifornia". W 1948 nakręcił jeden ze swych bardziej znanych filmów, noir "
Wielki zegar". Dwa lata później opublikował historię papiestwa zatytułowaną "Pageant of the Popes". Dla
Howarda Hughesa w RKO wyreżyserował dwa filmy z
Robertem Mitchumem, "
Where Danger Lives" oraz "
Jego typ kobiety".
Mitchum opisywał Farrowa jako jedynego reżysera w Hollywood, który był w stanie wypić więcej, niż on. Jego barwne, pełne wrażeń życie przerwał zawał serca, gdy miał 58 lat.